W swoim filozofowaniu wypracowałem stanowisko teoretyczne, u podstaw którego pozostaje kategoria działania. Działanie jest tu pojmowane jako zasada konstytuująca poznanie teoretyczne oraz jako moment pozwalający na przekraczanie ograniczeń człowieka. Filozofia działania, tak bowiem definiuję swoją koncepcję, jak każde autentyczne filozofowanie, jest myśleniem przekraczającym. Te formułę filozofowania określam także pojęciem anatelizmu (od grec. ano’ – w górę, telos – cel). W dziedzinie teorii poznania, a także w filozofii kultury anatelizm jest jednoznaczny z relatyzmem. Stanowisko to oznacza absolutność prawdy w ramach systemu, w którym jest ona formułowana, oraz absolutność kultur jako pewnych całości. Uwzględniając jednak wielość systemów i wielość kultur, wskazuje na ich wzajemną wobec siebie relatywność. W teorii bytu relatyzm w ujęciu istnienia i jego momentów oznacza odwołanie się, przy każdorazowo aktualnym stanie wiedzy, do możliwie ogólnych kategorii pojęciowych. Te, ze względu na ich status określam jako transcendentalne, natomiast ze względu na możliwość ich przekroczenia w procesie poznania jako relatywne. Pojęciem granicznym tzn. nieprzekraczalnym w aktualnym stanie myślenia jest istnienie i jako takie jest ono pojęciem transcendentalnym. Tak rozumiane pojęciowe ujęcie istnienia określam einanologią, a teorię bytu jako momentów istnienia mianem transcendentalno-relatystycznej.
Jestem autorem dziewięciu książek, redaktorem naukowym dziesięciu prac zbiorowych oraz autorem ponad sto trzydziestu artykułów filozoficznych i innych publikacji. Aktualnie pracuję nad przygotowaniem do druku książki, w której podejmuję problematykę z zakresu filozofii religii.
W przygotowaniu jest osiemnasty tom Pisma Filozofów Krajów Słowiańskich ΣΟΦΙΑ, którego jestem redaktorem naczelnym.
prof. dr hab. Andrzej L. Zachariasz 